"Zabójstwa Herakliusza Pronobisa" - ilustracje

---

---

        Poniższy zbiór ilustracji autorstwa Jerzego Nowosielskiego pochodzi z czasopisma "Odgłosy", w którym "Zabójstwo Herakliusza Pronobisa" było drukowane w roku 1958.

„Noc była słotna i wietrzna (...) Podchodzę pośpiesznie do ściany refektarza, i oto widzę dwóch mnichów w białych cysterskich habitach i kapturach nasuniętych na czoło. Stali z latarką przed wejściem do zasypanych piwnic opactwa. Mnisi? Cystersi? W sto pięćdziesiąt lat po kasacie klasztoru?”
„(...) karczmarz w Winodaju koło sulejowskiego opactwa postawił przede mną szklankę wódki i pół pęta sparzonej we wrzątku kiełbasy. Wieczór był wczesny jak zwykle późną jesienią, mdły od wilgoci. W karczmie, oprócz mnie i Nataniela zaszytych w najciemniejszym kacie, siedziało jeszcze trzech gosci - kobieta i dwóch mężczyzn, którzy podobnie jak i my zajechali tu swym osobowym samochodem.”
„Sulejowskie opactwo cystersów (...) to wiekowa budowla.         Założona gdzieś około 1176 roku, w ciągu stuleci przybrała kształt nieregularnego wieloboku murów obronnych i przyrosłych doń domostw, najeżonego wieżycami i basztami.”
„Pod ścianą izby stało łóżko pokryte samodziałowa narzuta.         Rozbierając się, Nataniel rzucił na nie płaszcz i szal jedwabny, duży jak chusta. Dziewczyna natychmiast chwyciła go w palce, zarzuciła na głowę i poczęła się krygować przed lustrem.”
„Daleko na szosie mętniały czerwone światełka oddalającego się samochodu. (...) po trzech kilometrach gonitwy siedzieliśmy prawie na ogonie "Mercedesa" domniemanych zabójców Pronobisa.”
„W czerwieni blada jak papier twarz opata, chuda, pociągła, ascetyczna. Błędne, fanatyczne oczy Savanaroli. Kościste, drapieżnie zakrzywione palce. Bernard, tajemniczy opat sulejowskiego klasztoru.”
„Brudne, ciemne, zabite deskami pokoje dworu pełne jakichś starych, połamanych sprzętów podziałały na nas odstraszająco. Po szczerbatej drabinie dostaliśmy się na strych gdzie byłlo równie brudno jak i w pokojach (...) Wynaleźliśmy zaciszny kącik na rozwalonej skrzyni obok komina, postawiliśmy na podłodze butelki.         Otuleni paltami, od czasu do czasu wzmacniając się likierem, wyczekiwaliśmy nadejścia gości »zapowiedzianych« w tajemniczej kartce.”
„Sulejowskie opactwo cystersów (...) to wiekowa budowla.         Założona gdzieś około 1176 roku, w ciągu stuleci przybrała kształt nieregularnego wieloboku murów obronnych i przyrosłych doń domostw, najeżonego wieżycami i basztami.”
„Jakaś babina, szczelnie okutana w wielką chustę wełnianą, jedna z niefortunnych podróżnych poprosiła, żebym ją zabrał ze sobą.”
„Od stacji kolejowej w Bednarach przywieziono nas do Borowa małymi sankami zaprzężonymi w dwa cugowe konie. Brzęczały dzwonki, konie buchały parą, bo mróz trzymał krzepko, pod płozami skrzypiał śnieg. Daleki odblask zachodu okrywał nas jak purpurową delią.”
„Pomyślałem: w Borowie w niewytłumaczony sposób giną cenne dzieła sztuki. Czyżby to ten fakt właśnie zapowiadała tajemnicza karteczka z napisem : „Potem Borów”? Czy w borowskich kradzieżach znowu macza swe palce Czarna Milady?”
„Podczas kolacji pilnie obserwowaliśmy z Natanielem ręce wszystkich borowskich gości. Część z nich w ogóle nie nosiła zegarków, reszta zaś posiadała je, ale nie brakowało im szkiełka. Pozostałą możliwość, że ktoś, kto je zgubił, po prostu nie zabiera ze sobą zegarka. A może szkiełko pochodzi nie od ręcznego, lecz od kieszonkowego czasomierza? Jednym słowem: sprawa komplikuje się. (...) W obiedzie wziął udział oficer milicji, podobno przydzielony do nas już na stałe, to znaczy aż do chwili schwytania złodzieja. Na obiad z niezwykłą punktualnością zjawił się także malarz Borówko. Siadł obok oficera milicji i zupełnie nie zdradzał zaniepokojenia. Postanowiliśmy z Natanielem nie demaskować go od razu.”
„Oślepiony gniewem zderzyłem się w hallu na drugim piętrze z Panienką z Wydawnictwa. Wybiegłem nagle spoza załomu muru, wpadłem na nią tak mocno, że biedaczka aż straciła równowagę i o mało nie rozciągnęła się na podłodze. Na szczęście w porę uchwyciłęm rękami jej talię. - Och, panie Tomaszu! Jakże pan nieostrożny! - zawołała z wyrzutem.         I tkwiła w mych ramionach przegięta do tyłu tak, jak ją złapałem; jej spiczaste piersi dotykały mojej.”
„Słyszałem szelest, jakby ktoś zdejmował z siebie jakąś odzież. Może będą mnie dusić ręcznikiem? - pomyślałem jeszcze.         Potem zatrzeszczało łóżko, ciepłe nagie ciało wślizgnęło się pod kołdrę, kobiece ramiona objęły moją szyję.”
„(...) przy grającym radioodbiorniku piłem wódkę z Grzegorczykiem. Piliśmy ją bez zakąski, jak się to mówi »na chama«, z zamiarem upicia się do nieprzytomności, gdyż jak się nam wydawało, tylko ten stan mógł nas odgrodzić od niesamowitej atmosfery borowskiego pałacu.”
„Spędziliśmy razem całe popołudnie aż do wieczora. (...) Migotanie rzeki niosło jej śmiech, gdy opowiadałem nasze przygody w Borowie, o zmroku płakała wraz ze mną u grobu Herakliusza, tuliłem ją i okrywałem płaszczem, bo dotkliwie kasał chłód ciągnący od rzeki. Później odprowadziła mnie aż do promu. Na pożegnanie długo kiwała ręką, a ja odpływałem wolno, wolno... aby powrócić następnego dnia.”
„(...) podałem Milady niewielką skrzyneczkę obitą żelaznymi zardzewiałymi obręczami. Wieczko zostało uchylone. Milady wyjęła ze skrzyneczki najpierw plik nieco zbutwiałych kartek pergaminowych, potem dwa złote pierścienie z dużymi rubinami. W skrzyni znajdował się jeszcze ciężki łańcuch na szyję, malutkie puzderko z pierścieniem, w który oprawiono szmaragd. - To... wszystko? - powiedziała zawiedziona. Była bliska płaczu.”